Małe Seminarium Diecezjalne w Siedlcach - Biskupiak

Spotkanie absolwentów 26 września 2013 roku.

Stronę tę postanowiłem założyć po spotkaniu absolwentów seminarium w dniu 26 września 2013 roku. Wcześniej po powstaniu portalu "Nasza Klasa" założyłam tam konto seminarium ze zdjęciami, ale nikt z uczniów nie odwiedził strony szkoły,  więc uznałem, że sprawa Biskupiaka jest zamknięta. Tydzień przed zjazdem zadzwonił do mnie absolwent seminarium z 1956 roku - Czesław Pietrasik z Siedlec, który poświęcił wiele czasu w poszukiwaniu miejsc zamieszkania absolwentów i za jego przyczyną znalazłem się na zjeździe. Zjazd odbył się w 90-tą rocznicę jego powstania i 56 lat po jego zamknięciu oraz 58 lat po jego ukończeniu. Szkoda, że spotkałem tylko jednego kolegę z klasy, ale spotkanie skoncentrowane było na części oficjalnej i niewiele czasu pozostało na spotkania uczniowskie. Było to pierwsze  spotkanie po 58 latach od jego ukończenia i prawdopodobnie ostatnie. 
Spotkanie odbyło się w I Katolickim Liceum Ogólnokształcącym w Siedlcach, będącym kontynuatorem wspomnianego Biskupiaka, gdzie zostaliśmy bardzo serdecznie przyjęci przez kadrę nauczycielską i uczniów tego liceum. Szczególną opieką otoczyła nas pani mgr Joanna Cymerman wykładowca historii, zresztą zgodnie z profesją,  jako że stanowiliśmy relikty historii Biskupiaka.
Program obchodów 90-tej rocznicy powstania Gimnazjum Biskupiego i 15-tej rocznicy powstania I Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego w Siedlcach przedstawia zaproszenie, natomiast krótką historię tych szkół i sylwetkę pierwszego dyrektora Gimnazjum Ks. Infułata dr Karola Dębińskiego, którego imię nadano auli liceum, przedstawiają załączone do zaproszenia materiały prezentowane poniżej.
Zaproszenie z porządkiem uroczystości
Wyższe Gimnazjum Biskupa Podlaskiego 1923 - 1957
15 lat istnienia I Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego im. Świętej Rodziny w  Siedlcach,
Ksiądz Infułat dr Karol Dębiński ( 1858 - 1943 ) i Dyrektor Gimnazjum Biskupa   Podlaskiego ( 1923 - 1936 ).

Powyższe materiały zawierają ogólne informacje o szkołach i ludziach, natomiast bardziej szczegółowe informacje znajdują się na stronie I Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego.

Zdjęcia z oficjalnej części spotkania.




Na tej stronie postaram się zamieścić własne wspomnienia z lat 1951-55 i zebrane  informacje o nauczycielach i uczniach z tych lat, choć po 58 latach i braku w międzyczasie kontaktów z kolegami, regionem i środowiskiem, niewiele pozostało tych wspomnień w pamięci. 
 

Gimnazjum Biskupie w latach 1923 - 1951


Gimnazjum Biskupie erygował ordynariusz Diecezji Podlaskiej, biskup Henryk Przeździecki 2 października 1923 roku pod nazwą Mniejsze Seminarium Duchowne czyli Podlaskie Seminarium Biskupie. Początkowo szkoła mieściła się w Pałacu Ogińskich, gdzie była siedziba biskupa. Gimnazjum Biskupie 14.01.1924 roku otrzymało niepełne prawa gimnazjów państwowych i zmieniło nazwę na Wyższe Gimnazjum Biskupa Podlaskiego. Z uwagi na niewystarczającą ilość pomieszczeń, w sierpniu 1924 roku zakupiono znajdujący się obok jednopiętrowy budynek przy ul. Kościuszki 6. W zakupionym budynku umieszczono szkołę zaś w pałacu umieszczono internat, salę gimnastyczną i mieszkania dla części nauczycieli. Organizatorem i pierwszym dyrektorem szkoły był ks. dr Karol Dębiński. W 1936 roku dyrektorem został ks. Jan Konopiaty sprawując tę funkcję do roku 1947. Po wybuchu wojny decyzją władz okupacyjnych z dnia 28 grudnia 1939 roku szkoły średnie zamknięto. Pałac  biskupi zajęły władze okupacyjne. Zajęcia wznowiono w 1944 roku w budynku przy ul. Kościuszki 6, gdyż pałac przejęły władze administracyjne.
W 1947 roku rektorem Mniejszego Seminarium Duchownego został ks. Władysław Bazyluk, a dyrektorem  Władysław Grys. Na skutek nacisków władz państwowych , w 1951 roku biskup Ignacy Świrski zamknął prywatne Gimnazjum i Liceum Biskupie. W 1951 roku odbyła się ostatnia matura wg przepisów państwowych. Od 1951 do 1957 roku szkoła funkcjonowała jako prywatna placówka w oparciu o prawo kościelne pod nazwą Małe Seminarium Diecezjalne w Siedlcach. Rektorem seminarium został ks. dr Antoni Święcicki, a od roku 1954 ks. Jan Włodarczyk. Małe Seminarium zlikwidowano w 1957 roku. Więcej o historii Gimnazjum w przedstawionych wyżej materiałach i na wymienionej wyżej stronie I Katolickiego Liceum w Siedlcach.


Małe Seminarium Diecezjalne w latach 1951 -1955.


W latach 1951 - 1955 dane mi było uczyć się w tym seminarium. Małe Seminarium Diecezjalne było prowadzone przez Kurię Diecezjalną w Siedlcach, wg programu państwowych szkół ogólnokształcących stopnia licealnego z tym, że nie miało uprawnień szkół państwowych. W stosunku do szkół państwowych w Seminarium zamiast języka rosyjskiego uczono języka łacińskiego i niemieckiego oraz dochodziły przedmioty religijne jak religia, historia kościoła, etyka. Choć aby można dyskutować z materialistami przerabialiśmy także J. Stalina " O materializmie dialektycznym...". Wykładowcami w szkole były zarówno osoby duchowne jak i świeckie. Była to męska szkoła zamknięta. Alumni mieszkali w internacie w tym samym budynku, wychodzili na grupowe spacery  dwa razy w tygodniu (dwójkami poza miasto). W przerwie obiadowej w ściśle określonym celu można było również uzyskać przepustkę do miasta, z tym że nie pojedynczo ale w towarzystwie kolegi czy kolegów. W budynku szkoły mieściły się również mieszkania niektórych wykładowców. Rozkład dnia był seminaryjny: o godz. 6 pobudka; potem msza w kaplicy, która mieściła się w podwórku w odrębnym drewnianym budynku; po mszy śniadanie i od godziny 8 sześć lekcji; o 14 obiad i do 16 przerwa obiadowa, od 16 do 19 odrabianie lekcji w klasach pod nadzorem, potem przerwa na kolację i od 20 dalsze odrabianie lekcji w klasach; przed spaniem nabożeństwo wieczorne i o 22 cisza  nocna ( silentium ). Podczas posiłków w refektarzu czytane było, przez lektora, pismo święte. W Wielkim Poście odbywały się trzydniowe rekolekcje z obowiązującym całą dobę silentium ( można było porozumiewać się na migi ). Wyjazdy do domu odbywały się na Boże Narodzenie i Wielkanoc. Po ukończeniu 11-tej klasy odbywały się podobnie jak w państwowych szkołach egzaminy maturalne i alumn otrzymywał świadectwo o zdaniu egzaminów końcowych wg programu państwowych szkół ogólnokształcących stopnia licealnego. Ukończenie szkoły uprawniało do podjęcia nauki w Wyższym Seminarium, nie podejmując nauki w Seminarium absolwent formalnie pozostawał z  wykształceniem podstawowym.
W przerwach między zajęciami można było pograć w piłkę na boisku, które przylegało do szkoły , w cymbergaja grzebieniowego na klasowych stołach  lub pospacerować po podwórku. W lecie opalaliśmy się na dachu szkoły wychodząc z najwyższej kondygnacji przez właz.
Na zewnątrz nie uczestniczyliśmy w życiu miasta. Jak pamiętam jeden raz byliśmy na koncercie Haliny Czerny Stefańskiej, jeden raz wyjeżdżaliśmy do Sokołowa Podlaskiego na misterium w tamtejszym zakonie Selezjanów. W 1953 roku ks. Bazyluk zorganizował wycieczkę krajoznawczą do Gręzówki i tam zwiedzaliśmy pobliski rezerwat przyrody wędrując ścieżką edukacyjną biegnącą min. po kładkach nad bagnami. Pamiętam, że jeden z kolegów obeznany z puszczą złapał ręką zaskrońca, włożył go sobie za koszulę i tam go nosił. Dla niektórych było to pierwsze spotkanie z  wężami i nie potrafili rozróżnić zaskrońca od żmii, które też tam występowały.
W latach 50-tych istniał w Siedlcach tor żużlowy, na którym odbywały się zawody żużlowe. Czasami chodziliśmy na te emocjonujące zawody. Z siedleckich żużlowców kojarzę tylko Zofczaka, który wówczas był czołowym zawodnikiem.
Ksiądz Filipowicz uczył śpiewu i prowadził chór szkolny, w którym występowali wybrani przez niego alumni. Ćwiczyliśmy śpiew pieśni kościelnych  wykonywanych na głosy. Koledzy opracowywali jakieś skecze i z takim repertuarem czasami jechaliśmy w niedzielę do parafii. Chór śpiewał na mszy, a po mszy przy kościele odbywały się występy. Było to podziękowanie za pomoc udzielaną seminarium przez parafie, polegającą głównie na zaopatrzeniu seminarium w ziemniaki i inne produkty rolne. Repertuar występów nie był zbyt ambitny, np takie skojarzenia: jeden mówił przysłowie kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje, drugi deszcz leje jak z cebra, a trzeci kojarzył że kto rano wstaje, to leje jak z cebra.
W 1954 roku nasze seminarium zasilili uczniowie ze zlikwidowanego Niższego Seminarium Duchownego w Różanymstoku, które prowadzili selezjanie. Selezjanie parafię w Różanymstoku przejęli w 1920 roku i od tego roku prowadzili tam działalność oświatową ogólnokształcącą i zawodową. W 1932 roku szkoła ogólnokształcąca otrzymała prawa gimnazjum i liceum humanistycznego. Gimnazjum po wojnie wznowiło działalność zaraz w 1944 roku, lecz w 1949 roku zostało pozbawione praw państwowych. W 1949 roku erygowano w związku z tym międzydiecezjalne Niższe Seminarium Duchowne ( Białystok, Łomża, Drohiczyn), lecz w 1954 roku decyzją władz państwowych zlikwidowano zakład wychowawczy i domy zakonne. Alumnów tego seminarium, nie wiem w jakim zakresie, przejęło właśnie seminarium w Siedlcach. Fakt ten przypomnieli mi na spotkaniu księża wywodzący się z tej grupy alumnów.

Profesorowie i absolwenci gimnazjum z roku szkolnego 1954/55.


Siedzą od lewej: ks. Jan Urban, ks. Aleksander Gruza, Bernard Bucholc, ks. Bernard Filipiuk, ks. Jan Włodarczyk, Wacław Szwedowski, ks. Jan Łukaszuk.
1-szy rząd od lewej: Zbigniew Tonkiel, Kazimierz Chodźko, Franciszek Mastalerczuk, Franciszek Wereszko, Tadeusz Steczkowski, Ludwik Gawrysiuk (?), Mieczysław Buczyński, Czesław Mazurek, Stanisław Mańko, Kazimierz Sabak, Tadeusz Kocuk, Bronisław Grodzicki, Henryk Nowicki, Kazimierz Musiej, Marian Klembowski.
2-gi rząd od lewej: Edmund Zimoch, Stanisław Sokołowski (?), Tadeusz Osiński, Hipolit Borkowski, Bernard Waszczuk, Jan Kazimierczuk, Henryk Komorowski, Witold Florczuk, Jan Ługowski, Ludwik Przesmycki.
Pozostali nie zidentyfikowani lub nieobecni na zdjęciu: Stanisław Bogusz, Stanisław Borkowski, Józef Jakubowski, Jan Ołdak, Jan Tadeusz Podstawka, Jan Raboszuk, Antoni Rogowiec.
Klasa maturalna 1954/55  liczyła łącznie 32 uczniów, w tym 13-tu z Różanegostoku, którzy w Siedlcach rozpoczęli naukę w 1954 roku. Byli to: Stanisław Bogusz, Stanisław Borkowski, Kazimierz Chodźko, Ludwik Gawrysiuk, Bronisław Grodzicki, Józef Jakubowski, Tadeusz Kocuk, Henryk Komorowski, Henryk Nowicki, Jan Ołdak, Stanisław Sokołowski, Tadeusz Steczkowski i Edmund Zimoch.

Wg protokółu egz. dojrzałości z 13 maja 1955 r. w MSD w Siedlcach pracę maturalną z j. polskiego pisało 27 abiturientów. Komisja w składzie: przewodniczący ks. dr Bernard Filipiuk - kanclerz kurii, członek mgr Jan Włodarczyk - dyrektor seminarium i prof. Bernard Bucholc - polonista. Wynika z tego, że 5-ciu uczniów nie przystąpiło do maturalnego egzaminu.

Ks. dr Bernard Filipiuk (1899 - 1963 - na zdjęciu w środku) był wówczas st. wykładowcą (z-cą profesora) na Wydziale Prawa Kanonicznego Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, Wikariuszem Generalnym i Kanclerzem Kurii Podlaskiej oraz profesorem Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach. Występuje tu jako przedstawiciel kurii i przewodniczący komisji egzaminacyjnej (maturalnej). Urodził się we wsi Gęś na Podlasiu, początkowo był nauczycielem i kierownikiem szkoły powszechnej w Brzezinach pow. Radzyń Podl. oraz w szkole rolniczej w Komarówce Podlaskiej. W latach 1919-'25 kończy Wyższe Seminarium Duchowne w Janowie Podlaskim i 1.02.1925 otrzymuje święcenia kapłańskie. W latach 1925-'28 pracuje w Białej Podlaskiej jako kapelan szpitala, wikariusz parafii NMP i prefekt szkół powszechnych, a następnie w tym charakterze w Sokołowie Podlaskim. W latach 1926 i 1927 przechodzi dwukrotnie atak kamicy i dłuższe leczenia w szpitalu w Zakopanem. Po rocznej pracy w Siedlcach (1928-'29) w Liceum Biskupim na stanowisku prefekta oraz z-cy obrońcy węzła małżeńskiego przy biskupim sądzie w Siedlcach, w październiku 1929 r. udaje się na studia prawnicze do Rzymu. W 1933 roku uzyskuje stopień doktora obojga praw tj. prawa rzymskiego i prawa kanonicznego. Odbywa tam też praktykę sądową w Trybunale Roty Rzymskiej i administracyjną w Kongregacji Soborowej. Po powrocie do kraju pracuje na różnych stanowiskach w kurii i jako profesor w WSD. W latach 1942-'46 jest administratorem w parafii Miastków. W 1946 roku powraca do Siedlec na stanowisko Kanclerza Kurii Podlaskiej, który to urząd, łącznie z profesurą prawa kanonicznego w Wyższym Seminarium sprawuje do śmierci. Innym miejscem pracy była Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie w której na różnych stanowiskach pracował od 1955 roku. Szczegóły jego drogi życiowej, pracę społeczną, przebyte operacje, przeżycie bombardowania Siedlec w 1939 roku, czy egzekucji personelu i chorych warszawskiego szpitala przy ul. Płockiej, w sierpniu 1944 roku, po wybuchu powstania warszawskiego, można przeczytać w kwartalniku prawno-historycznym 6/1963.
Ks. dr Bernard Filipiuk zmarł po przebytym zawale serca dokładnie w 63 rocznicę swych urodzin, kiedy mszę w Jego intencji celebrował, w jego domowej kaplicy, ks. Bernard Waszczuk (powyżej na zdjęciu maturalnym), wówczas student Wydziału Prawa Kanonicznego ATK, siostrzeniec zmarłego.


Rektorzy i wykładowcy z lat 1951-55.

Ks. Antoni Święcicki był rektorem i wykładowcą Seminarium przez pierwsze trzy lata tj. w latach1951-54.
Ks. kanonik dr Antoni Święcicki (1887-1969). Szambelan papieski. Urodził się w Żytomierzu-Torczynie na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1911 r. Do 1918 r. pracował w diecezji łucko-żytomierskiej. Kapelan Centralnego Komitetu Obywatelskiego Królestwa Polskiego w Rosji. W 1918 r. przywiózł do Lublina transport 550 dzieci z guberni kijowskiej. Od 1919 r. pracował w diecezji podlaskiej jako prefekt 8-klasowego gimnazjum w Sokołowie Podlaskim. W 1920 r. został kapelanem 205 pułku piechoty ochotniczej. W latach 1919-1922 pracował w ZHP w Sokołowie, w tym jako Komendant Hufca. W latach 1922-1926 pracował jako wikariusz w Kocku i w Sadownem.  W 1926 roku uzyskał tytuł doktora na Wydziale Prawa,( Prawa Kanonicznego i Administracji ) Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1926 do 1951 prefekt szkół w Garwolinie. Ponadto angażował się w prace Sodalicji Mariańskiej, oraz jako kapelan w prace OSP i ZHP w Garwolinie. W okresie okupacji pracował w tajnej oświacie, od 1939 do 1943 kapelan Hufca „Orłów”, „Garb” Szarych Szeregów. W okresie wojny oraz w okresie powojennym (do 10 XI 1947) Pełnomocnik PCK na Oddz. w Garwolinie. Angażował się w działalność kulturalną w Garwolinie. Od 1951 do 1954 rektor Małego Seminarium Diecezjalnego w Siedlcach. Administrator parafii Niemojki (1954-1963). Emeryt w Garwolinie, gdzie zmarł 23 lipca 1969 r. Pochowany na miejscowym cmentarzu. Za zasługi dla Garwolina, jego imieniem nazwano jedną z tutejszych ulic.

Ks. Jan Włodarczyk był wykładowcą historii. Rektorem  został w 1954 roku i pełnił tę funkcje do roku 1957 do likwidacji seminarium. Był również absolwentem KUL, gdzie na wydziale teologii uzyskał tytuł magistra. Był kanonikiem kapituły katedralnej. W 1967 roku został proboszczem i dziekanem w Międzyrzecu Podlaskim w parafii św. Mikołaja. Po 20-letnim kierowaniu parafią 25.08.1987 roku przeszedł na emeryturę. Przypominam sobie jak w tym czasie Anglia traciła po kolei swoje kolonie i wydawało się , że będzie bankrutem. Ks. Włodarczyk na lekcji historii mówił , że gdy Anglicy stracą swoje kolonie, to zastaną fryzjerami Europy. Okazało się jednak, że słabszego można uzależnić i wykorzystać bez uciekania się do okupacji jego terytorium.

Ks. Władysław Bazyluk był rektorem Mniejszego Seminarium Duchownego w latach 1947-51, a później wykładowcą biologii i geografii. Władysław Bazyluk urodził się 28.04.1910 roku w Woli Tulnickiej parafii Siemień, w której w latach 1940 - 45 był proboszczem. W czasie pracy w seminarium mieszkał w budynku szkoły i prowadził badania z dziedziny biologii. W czasie wakacji z chętnymi uczniami wyjeżdżał w teren szukając owadów do swoich zbiorów. Aby mieć więcej czasu na badania zwolniony był z odmawiania brewiarza. W późniejszym okresie opuścił stan kapłański i poświęcił się nauce w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Według noty biograficznej: w 1947 roku uzyskał tytuł  magistra, a w 1950 roku - tytuł doktora. W 1954 roku odznaczony srebrnym krzyżem zasługi. Habilitował się w 1961 roku na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu i w tym roku został docentem. Profesorem nadzwyczajnym został w 1975 roku w Instytucie Zoologii PAN.
W latach 1962 - 1971 był zastępcą dyrektora Instytutu Zoologii PAN, W latach 1965 - 1975 był przewodniczącym i wiceprzewodniczącym Polskiego Towarzystwa Etnograficznego; był również przewodniczącym Warszawskiego P.T. Zoologicznego.
Prowadził badania naukowe nad systematyką, faunistyką i zoogeografią Orthoptera, Dermaptera, Blattodea oraz Mantodea Palearktyki.
Dorobek publicystyczny to: 54 publikacje, w tym 50 oryginalnych prac naukowych; 4 zeszyty z serii " Klucze do oznaczania owadów Polski", tomy w seriach " Fauna Polski " i " Katalog fauny Polski ", opracowanie 400 haseł encyklopedycznych.  Wydawnictwa to: „Die geographische Verbreitung und Variabilität von Mantis religiosa (L.)(Mantodea, Mantidae)“, „Tetrigidae (Orthoptera) Polski” .
Pozostawił zbiory w Muzeum i Instytucie Zoologii PAN: Orthoptera, Dermaptera, Blattodea i Odonata.
Prof. dr hab. Władysław Bazyluk zmarł w Warszawie 22.07.1988 roku i został pochowany na Cmentarzu Północnym.

Bernard Bucholc - wykładowca języka polskiego.  Bernard Bucholc syn Aleksandra urodził się w 1886 roku. Z zapisów na stronie szkoły wynika, że studiował na uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie i Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1916 - 1918 uczył j. polskiego i historii w I Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława Jagiełły w Krasnymstawie. W 1916 roku  szkoła ta została właśnie zorganizowana, z trzema pierwszymi klasami i Bernard Bucholc był wychowawcą trzeciej klasy, a w 1917-18 roku - czwartej klasy. Na początku pod zaborem austriackim szkoła używała pieczęci z godłem Austro-Węgier i nazwą  " Offentliches Realgymnasium in Krasnostaw " . Wiadomo, że od 1927 roku był wykładowcą w Gimnazjum im B. Prusa w Siedlcach, a od 1932 roku wykładowcą w Gimnazjum im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego w Siedlcach. Przed wojną był członkiem zarządu okręgu lubelskiego TNSW  ( Towarzystwo Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych ) jako wirylista. Od 1933 roku był prezesem siedleckiego oddziału organizacji oświatowej organizowanej przez związki zawodowe RIOK (Robotniczy Instytut Oświaty i Kultury im. Stefana Żeromskiego).
Przed wojną i w czasie okupacji Bernard Bucholc był działaczem Stronnictwa Narodowego. W 1939 roku, kiedy powstał ZJ ( Związek Jaszczurczy) stanowiący siłę zbrojną Obozu Narodowo-Radykalnego, pieczę polityczną nad nim w Siedlcach sprawował Bernard Bucholc " Wiktor ". ZJ połączył się następnie z NOW ( Narodowa Organizacja Wojskowa). W czerwcu 1942 roku doszło w Siedlcach do powołania nowej Komendy NOW-ZJ, która była przeciwna włączeniu swoich oddziałów do struktury AK ( Armii Krajowej ), sprzeciwiając się tym samym wykonaniu rozkazu NW gen. W. Sikorskiego. Nowym prezesem rozłamowego SN jesienią 1942 roku został B. Bucholc "Wiktor", który w tym czasie był dyrektorem tajnych kompletów w Gimnazjum im. Hetmana S. Żółkiewskiego. W jego mieszkaniu przy ul. Cmentarnej został wydrukowany pierwszy numer " Przełomu " - pisma tej organizacji. W maju 1943 roku powołano w Siedlcach NSZ ( Narodowe Siły Zbrojne ). Od sierpnia 1944 roku B. Bucholc organizował struktury konspiracyjne pionu politycznego tej organizacji. W lutym 1945 roku w Chełmie ukonstytuowała się nowa Tymczasowa Narodowa Rada Polityczna Ziem Wschodnich, która uznała się władzą nadrzędną cywilną nad okręgiem lubelskim i podlaskim, na której czele stanął, jako prezes, Bernard Bucholc.
Zawodowo w 1944 roku był dyrektorem gimnazjum im. Hetmana S. Żółkiewskiego. Po wojnie wykładał w Gimnazjum i Liceum im. Królowej Jadwigi ( Królówka ). W 1951 roku w wieku 65 lat przeszedł na emeryturę i uczył nadal j. polskiego w Małym Seminarium Diecezjalnym. Był nauczycielem doświadczonym ale i surowym, a czasami drobiazgowym. Na jednej lekcji z " Wesela " Wyspiańskiego potrafił postawić 36 ocen niedostatecznych. Za pytanie: "czym jest miłość u Wyspiańskiego" postawił oceny niedostateczne wszystkim uczniom, jak pamiętam 32 i jeszcze cztery za dodatkowe pytania. W końcu uczniowie się zbuntowali. Grupa alumnów przodujących w nauce z j. polskiego nocą powybijała szyby w oknach jego mieszkania. Rozmowy z uczniami prowadził biskup Świrski, ale nie ustalono sprawców. Biskup wysłuchał jednak opinii uczniów i po tym incydencie B. Bucholc przeszedł na emeryturę, a wykładowcą  j. polskiego został ks. dr Franciszek Jóźwiak. B. Bucholc zmarł w 1966 roku. Za zasługi dla Siedlec jego imieniem nazwano tu jedną z ulic i odznaczono Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego.

  Ks. Franciszek Geniusz ur. 2.10.1918 był  prefektem seminarium odpowiedzialnym za wychowanie alumnów, był on zastępcą rektora do spraw wychowawczych i gospodarczych seminarium, a poza tym uczył logiki i wychowania fizycznego. Z racji pełnionych funkcji , podobnie jak rektor, mieszkał w budynku seminarium. Po likwidacji seminarium został proboszczem w parafii Marianów (1.3.1960-7.7.1972) a następnie parafii Trąbki. Jego staraniem w latach 1979 - 81 został wybudowany murowany kościół w Pilawie, a potem powstała tu nowa parafia. Ks. F. Geniusz zmarł 20.5.1988 roku i został pochowany na cmentarzu w Trąbkach.
Na zdjęciach poniżej uroczystość wmurowania kamienia węgielnego w Pilawie, w której uczestniczył min. abp Luigi Poggi, bp Jan Mazur i bp Wacław Skomorucha.
Na allegro spotkałem ofertę kupna obrazka z mszy św. prymicyjnej ks. Franciszka Geniusza, która miała miejsce  w Sokółce w 1948 roku - ciekawe czy to naszego prefekta.


Ks. Aleksander Gruza uczył nas matematyki i astronomii. Szczególnie ciekawe były wykłady z astronomii. O jego zajęciach w kurii mówi ks. W. Kobyliński we wspomnieniach o bp I. Świrskim.
"Innym przykładem świadczącym o wielkiej pokorze bp. I. Świrskiego wyrażającej się w umiejętności słuchania i przyznawania do błędów jest sprawa interdyktu nałożonego na parafię w Korytnicy. - Powodem nałożenia przez biskupa kary naprawczej stał się szereg nieporozumień na linii wierni - proboszcz. Zamknięcie świątyni miało skutkować docenieniem przez parafian obecności kapłana, który się dla nich poświęca - opowiada ks. W. Kobyliński. - Akurat rozmawialiśmy o tej sprawie z ks. Aleksandrem Gruzą (kapłanem odpowiedzialnym za finanse diecezji, uczonym matematykiem i astronomem), gdy do pokoju wszedł bp I. Świrski. Świadomy tematu dyskusji spytał, czy dobrze uczynił, karząc parafię, na co ks. A. Gruza, który zawsze mówił to, co myśli, odpowiedział, że źle, po czym uzasadnił swoje racje. Biskup wysłuchał, a po wyjściu - o czym wiemy z opowieści jednej z sióstr - długo modlił się w kaplicy. Następnie podyktował dekret zdejmujący interdykt."

Ks. Piotr Filipowicz uczył śpiewu. Jak wspominałem prowadził również chór składający się z wybranych przez niego alumnów. Ks. Piotr Filipowicz był wcześniej twórcą parafii Gąsiory obejmującej Gąsiory i Zakrzew,  erygowaną  przez ks. biskupa  Henryka  Przeździeckiego  07.10.1938 roku. Był także budowniczym pierwszego drewnianego kościoła w tej parafii w 1939 roku. Ks. Filipowicz kierował  parafią od 01.09.1938  do 19.10.1946 roku. Ks. Piotr Filipowicz wykładał również łacinę i śpiew w seminarium w Drohiczynie, które wznowiło działalność w 1952 roku pozostając w unii z Wyższym Seminarium Duchownym diecezji siedleckiej.

 
Ks. Jan Łukaszuk - wykładowca łaciny. Nasz rocznik uczył całe cztery lata. Gdy ktoś nie odrobił lekcji, powtarzał, że jak się nie będzie uczył to powróci na wieś i będzie nakładał gnoiatus widlatus na wozatus. Dosyć często, gdy czytanka nawiązywała do wydarzeń z mitologii, prosiliśmy by opowiadał nam te historie. W ten sposób udawało się urwać część lekcji przeznaczoną na odpytywanie, a gramatyka łacińska nie należała do łatwych. Ciekawie wyglądało skandowanie, ćwiczone na aurea aetas ( złoty wiek ) - Owidiusza. Odbywało się tak głośno, że przeszkadzało to innym nauczycielom w prowadzeniu lekcji.  Ks. Łukaszuk  do uczniów  był nastawiony życzliwie i im wierzył, co nie raz wykorzystywali dopisując sobie pozytywną oceną do dziennika i naciągając na opowiadania. Później wykładał w wyższym seminarium. W latach 1945- 46 był wikariuszem w parafii Mordy. W informacji o Grębkowie pisze, że w 1969 roku rekolekcje w tej parafii prowadził ks. dr  Jan Łukaszuk prof. Seminarium Duchownego w Siedlcach.

Stanisław Osiak - uczył  j. niemieckiego. W ostatniej klasie , aby poznawać  język aktualnie  stosowany w prasie, poza podręcznikiem czytaliśmy artykuły z Neues Deutschland (Nowe Niemcy) - dziennika NRD, odpowiednika polskiej "Trybuny Ludu", czy radzieckiej "Prawdy".


Wacław Szwedowski - wykładowca fizyki i chemii. W opracowaniu " Siedlce 1448 - 1995 " podano: " Od 1900 r. istniało także w Siedlcach Prywatne Gimnazjum im. Konstancji Zembrzuskiej na Ogrodowej 18. Dyrektorem był Wacław Szwedowski. W 1919 otworzył on Prywatne Gimnazjum Realne Męskie w gmachu gimnazjum K. Zembrzuskiej, a następnie na ul. 3-go Maja 12 oraz trzyletnią Szkołę Handlową ( w budynku obok ). W 1928 roku ministerstwo ograniczyło ich uprawnienia przenosząc do kat. B, pozbawiając tym samym praw gimnazjów państwowych. Gimnazjum Szwedowskiego w 1928, a Zembrzuskiej w 1931 uległy likwidacji" .  Faktycznie gimnazjum W. Szwedowskiego uległo likwidacji w 1929 roku. Obok zdjęcie Wacława Szwedowskiego z absolwentami gimnazjum z roku szkolnego 1928/29. W kalendarium wydarzeń kulturalno - oświatowych w Siedlcach - Andrzeja Węcowskiego pod rokiem 1925 podano, że młodzież szkoły realnej i handlowej Wacława Szwedowskiego w Siedlcach wydawała dwutygodnik " Echo Szkolne ".
Wacław Szwedowski był również wynalazcą. W biuletynie urzędu patentowego z dnia 27.04.1934 r. natrafiłem na opis patentowy  PL 19726: "Wacław Szwedowski ( Siedlce, Polska ) Opornik elektrolityczny do jednoczesnego zasilania z sieci prądu stałego żarzenia i anody radioodbiorników oraz innych aparatów, zasilanych prądami słabemi". Patent zgłoszono 23.03.1931, udzielono 21.02.1934. W. Szwedowski posiadał gruntowną wiedzę z wykładanych przedmiotów i pewnie dlatego z respektem podchodził do nauki. Głosił i postępował zgodnie z teorią, że na piętkę potrafi Pan Bóg, na czwórkę profesor, a uczeń najwyżej na trójkę. W ciągu roku stopnie stawiał w swoim prywatnym notesie w skali do trzech, z dwoma i trzema minusami i plusami. Na koniec przeliczał jednak te oceny znanym sobie algorytmem i wystawiał  oceny  w normalnej skali 2 do 5.

Ks. Jan Urban. Przejął nauczanie języka niemieckiego po Stanisławie Osiaku. Ks. Jan Urban urodził się 2.01.1914 roku we wsi Ziomaki pow. siedlecki. W 1929 roku wstąpił do Gimnazjum Biskupiego w Siedlcach, a po otrzymaniu matury w 1935 roku wstąpił do Podlaskiego Seminarium Duchownego Benedykta XV w Janowie Podlaskim. Święcenia kapłańskie otrzymał 17.08.1940 r.
W 1945 roku pracował jako rektor w Wołyńcach. W 1946 roku był wikariuszem w parafii Ryki. Na początku lat 50-tych był prefektem w liceom B. Prusa w Siedlcach.


 

Alumni z klasy 1951 - 1955.


Materiały będą uzupełniane i korygowane w miarę pozyskiwania nowych informacji.

Stanisław Bogusz ur. się 02.04.1939 roku. Naukę w MSD rozpoczął w 1954 roku. brak danych

Hipolit Borkowski ur. się 10.03.1938 roku. Naukę w MSD rozpoczął w 1951 roku. brak danych

Stanisław Borkowski ur. się 30.03.1938 roku. Naukę w MSD rozpoczął w 1954 roku. brak danych

Mieczysław Buczyński ur. się 02.11.1936 roku w Huszczy koło Białej Podlaskiej. Naukę w MSD rozpoczął w 1950 roku. Następnie studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Marii Curie - Skłodowskiej w Lublinie, gdzie ukończył polonistykę. Swoje studia i pracę zawodową związał z Katedra Filologii Słowiańskiej, gdzie na początku lat 60-tych obronił pracę magisterską o Lublinie, a na początku lat 70-tych - pracę doktorską pt. Pamiątkowe nazwy miejscowe w językach słowiańskich na tle indoeuropejskim. Dokonania Mieczysława Buczyńskiego jako naukowca i nauczyciela akademickiego, a także społecznika oraz regionalistę opisuje  min. Feliks Czyżewski w 25-lecie śmierci Mieczysława w artykule:  Lublin i Lubelszczyzna w działalności naukowej i organizacyjnej doktora Mieczysława Buczyńskiego (2.XI 1936 - 25.XII 1992). Mieczysław Buczyński zmarł 25.12.1992 roku w wieku 56 lat.

Kazimierz Chodźko ur. się 01.05.1937 roku w Kolnicy koło Augustowa. Naukę w MSD rozpoczął w 1954 roku, po likwidacji seminarium w Różanymstoku. Pracował w diecezji łomżyńskiej. W latach 1982 - 1990 staraniem ks. proboszcza K. Chodźki wybudowany został kościół murowany w parafii Olszyny konsekrowany 15.9.1990 roku. W latach 1991-2002 był proboszczem w parafii Zaręby Kościelne. Staraniem ks. prob. Kazimierza Chodźki w latach 1992 - 1994 odremontowano kościół parafialny w Zarębach Kościelnych wybudowany w latach 1882 - 1900 z kamienia polnego i cegły, który z powodu zniszczeń od 1966 roku był zamknięty. W tym czasie funkcję kościoła parafialnego przejął klasztor i kościół Redemptorystów. Nie ustalono daty śmierci Kazimierza. Na jubileuszu 60-lecia kapłaństwa jego brata Ignacego SDB, który odbył się 18.6.2023 roku w różanostockiej parafii wspomniano brata Kazimierza jako dawno zmarłego kapłana Diecezji Łomżyńskiej

 

 

 

Witold Florczuk ur. w 04.05.1936 roku w par. Sterdyń. Naukę w MSD rozpoczął w 1951 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1961 roku. Początkowo był wikariuszem w par. Krzesk. W roku 1970-71 studiował j. łaciński  w Instytucie Gregoriana w Rzymie. Był wykładowcą w Seminarium Duchownym. Proboszcz parafii w Kotuniu w latach 1980 - 1984. Tu zmarł 17.11.1984 roku.

Ludwik Gawrysiuk ur. się 09.01.1935 roku. Naukę w MSD rozpoczął w 1954 roku. brak danych

 

 
Bronisław Grodzicki ur. się 17.02.1939 roku. Naukę MSD rozpoczął w 1954 roku. brak danych

Józef Jakubowski ur. się 24.02. 1934 roku. Naukę w MSD rozpoczął w 1954 roku. brak danych



Jan Kazimierczuk urodził się 6.04.1937 r. we wsi Mursy Stare w parafii Sterdyń, wtedy należącej do diecezji siedleckiej czyli podlaskiej. Jego rodzicami byli Józef i Józefa z d. Majewska małżonkowie Kazimierczuk, rolnicy. Naukę w zakresie Szkoły Podstawowej pobierał w rodzinnej miejscowości i w Sterdyni kończąc 7 klas. Następnie od 1951 roku uczył się w Gimnazjum Biskupim w Siedlcach, gdzie uzyskał maturę w 1955 r. Zaraz po maturze został przyjęty do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach i po 6 latach studiów filozoficzno-teologicznych otrzymał 25.02.1961 r. święcenia kapłańskie przez posługę bpa Mariana Jankowskiego, sufragana podlaskiego. Zaraz po święceniach został skierowany na studia stacjonarne w Akademii Teologii Katolickiej w zakresie teologii dogmatycznej. Obronił pracę magisterską w 1963 r. kontynuując studia doktoranckie. Podczas studiów pomagał w par. Adamów jako dojeżdżający wikariusz (1962-64), a także w duszpasterstwie par. św. Józefa w Warszawie (1964-67), gdzie mieszkał podczas studiów. Powrócił do diecezji i pracował jako wikariusz w parafii Katedralnej w Siedlcach w latach 12.09.1967 - 20.08.1971. Z tego wikariatu został mianowany na samodzielną placówkę duszpasterską i już jako administrator i proboszcz posługiwał w parafiach:
Kolembrody – od 20.08.1971 do 20.03.1974, administrator;
Hańsk – do 29.09.1982 r., administrator. W 1979 r. został wybrany przez kapłanów wicedziekanem dekanatu włodawskiego, a ten wybór zatwierdził bp Jan Mazur na okres 5 lat.
Kamionna – do 28.09.1991 r., proboszcz. Tutaj także w 1983 r. został wybrany przez kapłanów wicedziekanem dekanatu węgrowskiego i ten wybór zatwierdził bp J. Mazur na 5 lat. W par. Kamionna obchodził Jubileusz 25 lat kapłaństwa.
Kock – do 20.11.2007 r., proboszcz. Pełnił także od 2002 r. posługę kapelana w Państwowym Domu Opieki Społecznej w Kocku. Doceniając pracę, zaangażowanie i posługę duszpasterską ks. Jana Kazimierczuka w parafiach gdzie posługiwał, bp Zbigniew Kiernikowski mianował go 23.01.2005 r. kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiaty Janowskiej.
Na emeryturę przeniesiony został z dniem 20.11. 2007 r. z zamieszkaniem w budynku parafialnym w Kocku. Tutaj nadal pomagał w duszpasterstwie w miarę swoich sił. Jednak stan jego zdrowia się pogarszał. Był na leczeniu i przeszedł ostatnio poważną operację. Zmarł w Kocku 30.03.2011 roku, gdzie  posługiwał przez 16 lat jako proboszcz i ostatnio mieszkał jako emeryt.

Marian Klembowski ur. się 10.09.1935 roku. Naukę w MSD rozpoczął w 1952 roku. brak danych

 

Tadeusz Kocuk  urodził się 22 maja 1934 roku w Skórcu gm. Ciechanowiec.  Do szkoły  podstawowej uczęszczał w Skórcu i Perlejewie. Uczył się  w Zasadniczej Szkole  Zawodowej w Grajewie, Liceum Ogólnokształcącym Księży Salezjanów w Różanymstoku i Niższym Seminarium Duchowne  w Siedlcach. Wyższe Seminarium Duchowne ukończył w Drohiczynie. Święcenia diakonatu przyjął w Siedlcach 25 września 1960 roku, natomiast święcenia kapłańskie otrzymał w Drohiczynie 25 czerwca 1961 roku, z rąk ks. bpa Mariana Jankowskiego. Pracował jako wikariusz w parafiach : Rudka (1961 - 1963), Brańsk (1963 - 1964), Siemiatycze (1964 - 1966), Drohiczyn (1966 - 1968), Bielsk Podlaski (1968 - 1974), Winna Poświętna (1974) i Milejczyce (1974 - 1979). Był proboszczem w Klichach (1979 - 1990), Kleszczelach (1990 - 1995) i Topczewie (1995 - 2009). Po przejściu na emeryturę, mieszkał w Siemiatyczach.  Był kanonikiem honorowym i kanonikiem gremialnym Kolegiackiej Kapituły Węgrowskiej. Zmarł 6 lutego 2023 roku w wieku 88 lat. Uroczystościom przewodniczył bp Antoni Dydycz. Spoczął na cmentarzu rodzinnej parafii w Pobikrach.

Henryk Komorowski ur. się 19.05.1935 roku. Naukę w MSD rozpoczął w 1954 roku.brak danych

 

Jan Ługowski ur się 29.08.1936 roku. Naukę w MSD rozpoczął w 1950 roku. brak danych

Stanisław Mańko ur. się 15.05.1937 roku. Naukę w MSD rozpoczął w 1951 roku. brak danych

 

 

Franciszek Lucjan Mastalerczuk urodzony 11 stycznia 1936 roku w Kolonii Seroczyn. W latach 1944-1951 uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Sterdyni, Następnie w latach 1951-1955 do Niższego Seminarium Duchownego w Siedlcach. W 1955 roku wstąpił  do Wyższego Seminarium Duchownegow Siedlcach . Święcenia kapłańskie przyjął w siedleckiej katedrze 16 czerwca 1962 roku z rąk ks. bpa Ignacego Świrskiego. Pracował jako wikariusz w Malowej Górze (1962), Górkach (1962-1964), Niwiskach (1964-1965), Parysowie (1965-1968), Wyrozębach (1968-1969), Sawicach Kościelnych (1968-1969), Sadownem (1969-1970) i Ostrowie Lubelskim (1970-1973). Był administratorem parafii Grodzisk (1973-1985) oraz proboszczem w Ruskowie (1985-1999) i Garnnem (1999-2011), skąd w 2011 roku odszedł na emeryturę. Przebywa w domu seniora w Drohiczynie. Zmarł 8 stycznia 2021 r. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 11 stycznia 2021 roku w kościele parafialnym w Grannem i pochowany został na miejscowym cmentarzu.




Czesław Mazurek urodził się 20 lipca 1933 roku w Sętkach , gdzie także uczęszczał do szkoły podstawowej. Uczył się w Niższym Seminarium Salezjańskim w Marszałkach koło Ostrzeszowa, odbył nowicjat w zgromadzeniu księży salezjanów w Kopcu koło Częstochowy oraz od 1952 roku kontynuował naukę w Niższym Seminarium Duchownym w Siedlcach. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Siedlcach. Świecenia diakonatu otrzymał w Siedlcach 10 czerwca 1961 roku, natomiast święcenia kapłańskie przyjął w siedleckiej katedrze 27 maja 1961 roku, z rąk ks. bpa Ignacego Świrskiego. Był wikariuszem w Prostyni (1961 - 1963), Łukowie (1963 - 19660 oraz w parafii św. Stanisława w Siedlcach (1966 - 1970),  administratorem parafii : Wargocin (1970 - 1972), Rokitno (1972 - 1973), administratorem i proboszczem parafii Wirów(1973 - 1978) i filii duszpasterskiej Szczałb (1978 - 1981).
Jako proboszcz pracował w Szczałbie i Korytnicy Węgrowskiej (1988 - 2008), gdzie mieszkał również po przejściu na emeryturą. Był kanonikiem gremialnym Kolegiackiej Kapituły Węgrowskiej i kapelanem Jego Świątobliwości. Zmarł 29 września 2021 roku w wieku 88 lat. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Korytnicy i Ulanie, gdzie spoczął na miejscowym cmentarzu. W Korytnicy uczestniczył bp Antoni Dydycz a w Ulanie bp Piotr Sawczuk.

Kazimierz Musiej urodził się 4 października 1937 r. w Uścimowie. Po ukończeniu szkoły podstawowej, tuż po II wojnie światowej, wstąpił w 1951 roku do Niższego Seminarium Duchownego w Siedlcach, które ukończył egzaminem dojrzałości. W latach 1955-1961 studiował filozofię i teologię w Wyższym Seminarium Duchownym w Drohiczynie i Siedlcach. Święcenia kapłańskie otrzymał 27 maja 1961 r. w katedrze siedleckiej z rąk bp. Ignacego Świrskiego. Pierwszą parafią, na którą został skierowany jako wikariusz, była parafia w Budziskach k. Łochowa. Kolejne parafie, w których ks. Kazimierz posługiwał jako wikariusz, to: Uhrusk, Wilczyska, Suchożebry, Międzyrzec Podlaski oraz Parczew. Po 14 latach pracy na wikariatach ks. Musiej w 1975 roku objął stanowisko proboszcza w Krzymoszach, następnie w 1986 roku w Terespolu i w latach 1988 -99 był proboszczem w Ulanie. Jego ostatnią parafią była parafia pw. Świętej Trójcy w Radzyniu Podlaskim, gdzie objął również stanowisko dziekana radzyńskiego.

Henryk Nowicki ur. się 07.01.1936 roku. Naukę w MSD rozpoczął w 1954 roku. brak danych

 

 
Tadeusz Osiński urodzony 28. 10. 1936 r. we wsi Kosuty, gmina i parafia  Stanin, powiat Łuków. Szkoła Podstawowa kl. 1 - 4  w Kujawach w latach 1943 -1947; kl. 5 - 7 w Staninie w latach 1947 -1950 r. Roczny pobyt w domu rodzinnym w Kosutach 1950 -1951 r. W roku 1950 ubiegał się   o przyjęcie do Liceum Państwowego im.B.Prusa w Siedlcach, gdzie nie został przyjęty. Ojciec - Jan Osiński w tamtych latach uchodził  za kułaka, gospodarstwo rolne liczyło  11,80 ha ziemi. W roku 1951 złożył egzamin  do Małego Seminarium Diecezjalnego. W roku 1955 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach.Podczas studiów w W. S. D., uzyskał maturę państwową w r.1957 w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Siedlcach. Święcenia diakońskie przyjął dnia  10.06.1960 r.,a w następnym roku po złożeniu egzaminów o ukończeniu studiów filozoficzno -teologicznych przyjął święcenia kapłańskie dnia 27.05.1961 r. w Siedlcach z rąk Ks. Biskupa dr Ignacego Świrskiego, ówczesnego Ordynariusza Diecezji Siedleckiej.
Kolejne  miejsca  pracy.
Wikariusz parafii Radzyń Podlaski -15.08.1961  -  06.07.1964 r, następnie Trzebieszów  -07.07.1964 -02.08.1965 r. W roku 1965 J.E.Ks.Bp.Dr Ignacy Świrski zezwolił ks.Tadeuszowi na podjęcie studiów na KUL-u i we  wrześniu 1965 r. po złożeniu egzaminu został przyjęty na KUL - Wydział Filozofii Chrześcijańskej specjalizacji filizoficzno -psychologicznej, o którą to specjalizację się ubiegał.  Po uzyskaniu absolutorium i złożeniu egzaminu w dniu 13.03.1969 r. otrzymał dypolom magistra filozofii chrześcijańskiej w zakresie specjalizacji psychologii wychowawczej. Po studiach wikariusz parafii Mokobody 02.04.1969 - 30.06.1969 r., następnie Sokołów Podlaski 01.07.1969 - 28.08.1972 r. i Siedlce - parafia św. Stanisława 29.08.1972 - 19.10.1977 r.   W Sokołowie Podlaskim i  Siedlcach pełni obowiązki wikariusza i prefekta, prowadzi katechezę  w szkołach średnich, a w Siedlcach także konwersatoria ze studentami Wyższej Szkoły Rolniczo -Pedagogicznej. W roku 1970 na zaproszenie byłych żołnierzy z Armii gen. Andersa wyjeżdża do Wielkiej Brytanii i przez trzy miesiące oprócz pracy duszpasterskiej wśród Polonii uczy się języka ngielskiego i mieszka w Nottingham.
Następnie przez krótki czas -20.10.1977 -04.11.1977 r. jest wikariuszem zarządcą [zgodnie z prawem narzuconym kościołowi przez państwo] -parafii Próchenki, a od 05.11.1977 - 10.09.1980 r. -administratorem parafii Próchenki. Następnie wikariusz pomocnik parafii Huszlew 11.09.1980 - 31.08.1981 r. i wikariiusz  zarządca parafii Huszlew  01.09.1981 -23..09.1981 r. następnie administrator czyli proboszcz  parafii Huszlew od 24.09.1981 - 27.08.1987 r. i proboszcz parafii Łochów od 28.08.1987  do 31.08.2011 r. Po reorganizacji terytorialnej administracji kościelnej od 25.03.1992 r. przynależy do Diecezji Drohiczyn. Dnia 20.09.1993 r. J.E.Ks.Bp. Władysław Jędruszuk mianował ks.Tadeusza Osińskiego wykładowcą [profesorem] psychologii ogólnej i rozwojowej w W.S.D. w Drohiczynie i pełnił tę funkcję do 01.10.2008 r. W czasie prac synodalnych członek komisji ds. nauki katolickiej i formacji chrześcijańskiej Pierwszego  Synodu Diecezji Drohiczyńskiej w latach 08.12.1994- 24.05.1997 r. Dziekan Dekanatu Łochowskiego od 06.02.1995r. do23.12.2011r.,członek Rady Kapłańskiej od 25.03.1998 -25.03.2003r.; członek komisji ds. współpracy z BOR i policji Diecezjalnego Komitetu Organizacji Pielgrzymki Jana Pawła II  do Drohiczyna 20.06.1998r. - 10.06.1999r.; Asystent Diecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej Diecezji Drohiczyńskiej od 01.09.2001 - 30.09.2007r. Przez sześć lat od 1992 do 1998r. w czasie wakacji przeważnie miesiąc sierpień urlop-zastępstwo i praca w parafii Poppenlauer i Rannungen - Bawaria -Niemcy, a w roku 1994 przez lipiec i sierpień pobyt w Buffalo w Stanach Zjednoczonych na zaproszenie Ks. Prałata Czesława  Melocha.
Od dnia 06.12.1993r. kanonik honorowy Drohiczyńskiej Kapituły Katedralnej, od dnia 23.09.2000r. kapelan Jego Świątobliwości - potocznie prałat. Od 25.05.2002r. kanonik gremialny Drohiczyńskiej Kapituły Katedralnej. 
Z dniem 31.08.2011r. w 75r. życia zgodnie z przepisami Kodeksu Prawa Kanonicznego (kan.538 par.3.) został zwolniony z urzędu proboszcza parafii Łochów i przeniesiony do grona Księży Seniorów (emerytów) z zamieszkaniem w domu parafialnym w Łochowie.

Jan Kazimierz Parzyszek  urodził się 20 kwietnia 1937 r. w Rudzie Talubskiej, w parafii Garwolin. W latach 1951 -1953 uczęszczał do Małego Seminarium Diecezjalnego w Siedlcach. W 1953 roku wstąpił do stowarzyszenia pallotynów , nowicjat odbywając w Ząbkowicach Śląskich, a nauki gimnazjalne pobierając w Collegium Marianum w Wadowicach na Kopcu. W Wadowicach i Ząbkowicach Śląskich uzyskał przygotowanie filozoficzne, w Ołtarzewie teologiczne; święcenia kapłańskie otrzymał 17 czerwca 1962 w Ołtarzewie z rąk biskupa Zygmunta Choromańskiego. Po odbyciu roku pastoralnego w Ołtarzewie został skierowany na placówkę pallotyńską do Częstochowy. W 1964 rozpoczął studia z teologii pastoralnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, zakończone dyplomem licencjata.
W czerwcu 1966 wyjechał do pracy w pallotyńskiej Regii Miłosierdzia Bożego we Francji. W latach 1968-1974 kontynuował studia na Uniwersytecie Katolickim w Lowanium, uzyskując tam doktorat w zakresie filozofii chrześcijańskiej. Po powrocie do Polski w 1976 wykładał filozofię w seminarium ołtarzewskim oraz prowadził w seminarium lektorat języka francuskiego. W 1978 ponownie wyjechał do pracy zagranicznej, tym razem w USA. Zajmował się pracą duszpasterską w polskiej parafii w Manville stan New Jersey oraz przygotowywał habilitację (na przeszkodzie dalszej pracy naukowej stanął jednak stan zdrowia, w tym przebyty zawał serca). W 1981 zastąpił ks. Franciszka Cegiełkę w obowiązkach rektora domu pallotyńskiego w North Tonawanda i delegata prowincjała na terytorium USA. Zmarł w marcu 1983 w North Tonawanda, pochowany został w Manville. Więcej informacji w Liber mortuorum Pallotynów.


Jan Tadeusz Podstawka urodził się w Lipinach par. Jeruzal, po ukończeniu nauki w Małym Seminarium wstąpił do zgromadzenia Księży  Marianów w Skórcu MIC. Święcenia kapłańskie otrzymał 20.06.1965 r. Kapłanami zostali również dwaj jego bracia: Józef Podstawka (1938-2018, św.1965) i Zygmunt Marcin Podstawka(1947- św.1974) .
26 sierpnia 1993 roku ks. Jan Podstawka został proboszczem nowopowstałej parafii Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Bazylianówka 56 w Lublinie. W 1998 roku rozpoczęto budowę kościoła tej parafii. Po wybudowaniu kościoła, w 2008 roku parafię przejął nowy proboszcz, który rozpoczął prace wykończeniowe wewnątrz kościoła i budowę dzwonnicy. Ks. Jan Podstawka przeszedł do Lichenia.

 

Ludwik Przesmycki ur. się 28.06.1938 roku. Nauke w MSD rozpoczął w 1950 roku. brak danych






Jan Raboszuk ur. się 26.11.1933 roku w Wandopolu p. Gęś. Szkołę podstawową ukończył w miejscowości Gęś, następnie 3-letnie Liceum Mechaniczne w Radzyniu Podl. i Technikum Mechaniczne w Warszawie. Naukę w MSD rozpoczął w 1952 roku. W 1955 roku odbył 9-miesięczną służbę wojskową. Święcenia kapłańskie przyjął 16 czerwca 1962 roku w katedrze siedleckiej. Pracował w parafiach: Rozbity Kamień (1962 - 1963), Łochów (Łochów 1963 - 1964), Stanin (1964 - 1966), Stoczek Węgrowski (1966 -1969), Maciejowice (1969 - 1970), Kosów Lacki (1970 - 1972), Piszczac (1972 - 1973), Wilczyska (1973). W 1973 roku został proboszczem w Kopytowie, gdzie sprawował tę funkcję przez 32 lata. W 2005 roku przeszedł na emeryturę, zamieszkał  w parafii Opatrzności w Parczewie, gdzie w 2018 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Pochodzi z religijnej i patriotycznej rodziny (jego ojciec był adiutantem marszałka J. Piłsudskiego). Atmosfera rodzinna miała wpływ na wybór drogi kapłańskiej przez jego brata Eugeniusza. Obaj święcenia kapłańskie przyjęli w czerwcu 1962 roku, z tym że Eugeniusz u księży Orionistów, gdzie w latach 1982-86 był przełożonym domu zakonnego i i dyrektorem zakładu w Izbicy Kujawskiej. Jan Raboszuk zmarł 8 września 2021 roku w szpitalu w Parczewie mając 88 lat w tym 59 w kapłaństwie.



Antoni Rogowiec ur. się 05.01.1937 roku. Naukę w MSD rozopczął w 1951 roku, pochodził od Drohiczyna i był najzdolniejszym uczniem w klasie. Pamiętam, że z niemieckiego czy łaciny wybrał nowe słowa z czytanki wpisał do słowniczka i już je pamiętał. Brak jednak danych o dalszej jego życiowej drodze.

 

 
Kazimierz Sabak urodził się 08.02. w 1937 roku w Lalinach par. Latowicz. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Lalinach w 1951 roku zdawał do ogólnokształcącej w Mrozach ale nie został przyjęty z powodów społecznych. Na podstawie zaświadczenia  z tej szkoły o zdanych z wynikiem dobrym egzaminach wstępnych , w 1951 roku został przyjęty do seminarium, które ukończył w 1955 roku. Po ukończeniu szkoły pracował w gospodarstwie rodziców. W 1957 roku został powołany do wojska, gdzie pracował jako operator na stacji radiolokacyjnej. Po przeniesieniu w październiku 1959 roku do rezerwy, od stycznia 1960 roku podjął pracę w GS Iwowe. Po ukończeniu kursów w 1962 roku został gł. księgowym tej spółdzielni i w tym roku rozpoczął naukę w technikum ekonomicznym w Mińsku Maz.. Pięcioletnie technikum ukończył w 1965 roku i w tym roku przeszedł do pracy w Wydziale Lustracji WZGS w Warszawie, a od 1969 roku do Biura Lustracji CRS.  W czasie lustracji poznał Annę Roszkiewicz, z którą w 1971 roku zawarł związek małżeński i założyli rodzinę w Pruszkowie. W 1975 roku objął stanowisko gł. księgowego w Wydawnictwie Spółdzielczym w Warszawie. W 1980 roku ukończył studia wyższe zawodowe w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, a w 1982 roku studia magisterskie - obecna Szkoła Główna Handlowa. Po ukończeniu studiów, w 1982 roku przeszedł do pracy w Centrum Badawczo Konstrukcyjnym Obrabiarek na stanowisko gł. księgowego, a potem również z-cy dyr. d/s ekonomicznych. W 1989 roku, wobec zmiany polityki gospodarczej zmierzającej do likwidacji przedsiębiorstw państwowych, przeszedł do gospodarki  nieuspołecznionej a stąd na emeryturę. Pracę w niepełnym wymiarze zakończył w 2009 roku. Będąc na emeryturze założył internetową witrynę o stronach rodzinnych - Dawne Laliny; genealogiczną - Sabakowie;  i o mieście zamieszkania. Cząstką witryny jest ta strona o Biskupiaku w Siedlcach, powstała po spotkaniu absolwentów w 2013 roku.

Stanisław Sokołowski ur. się 19.07.1935 roku. Naukę W MSD rozpoczął w 1954 roku. brak danych





  Tadeusz Steczkowski urodził się w 16.07.1936 roku w Czarnocinie. Szkołę podstawową ukończył w Piątnicy k/Łomży w 1951 roku i w tym roku wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Różanymstoku prowadzonym przez Selezjanów. Po likwidacji seminarium w Różanymstoku wraz z kolegami w 19544 roku został przeniesiony do Niższego Seminarium w Siedlcach, które ukończył w 1955 roku. Państwowe liceum ukończył w 1965 roku w Łodzi. Po ukończeniu nauki w Siedlcach wstąpił do Zgromadzenia pallotynów SAC. Nowicjat odbył w Izbicy Kujawskiej. Śluby wieczyste złożył 15 sierpnia 1962 roku w Izbicy Kujawskiej. a święcenia kapłańskie otrzymał w Zdunskiej Woli 5 lipca 1964 roku. Po ukończeniu kursu duszpasterskiego pracował jako asystent młodzieży w Kaliszu ('67-'69). następnie jako wikariusz i nauczyciel w Zdunskiej Wol ('69-'73) i w Warszawie ('73-'76), gdzie otrzymał tytuł licencjata na Akademii Teologii Katolickiej (1977)
Później pracował w Malborku ('76-'78), we Włocławku ('78-'81), w sanktuarium Zieleni-CE ('81-'83), w Kaliszu ('83-'.87), w Czułów Skalny, Ribina i Malbork Piaski ('87-'94).
Po dwóch latach pracy jako skarbnik w domu misyjnym w Zduńskiej Woli, w 1996 roku wraz z innymi wyjechał na Białoruś. Tam prowadził działalność duszpasterską  w Iwanowa i Lahiszyn. W Iwanawie 14 czerwca 2012 roku z rana zaskoczył go gwałtowny atak serca i mimo pomocy szpitalnej po południu zmarł w Janowie Poleskim.
Pogrzeb odbył się najpierw w Iwanawie, potem w Zduńskiej Woli, gdzie został pochowany w grobowcu Zgromadzenia, na miejskim cmentarzu. Więcej na FDP.


Zbigniew Tonkiel urodził się 27.11.1936 roku w parafii Sławatycze. Naukę w MSD rozpoczął w 1951 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 1961 roku. Uzyskał tytuł dra teologii i wykładał ją w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach. Kanonik kapituły katedralnej w Siedlcach. Obecnie emeryt, rezydent przy parafii św. Ducha w Siedlcach.

Bernard Waszczuk urodził się 18.02.1938 r. w miejscowości Paszenki w rodzinie Marcina i Józefy z domu Filipiuk małżonków Waszczuk, którzy prowadzili własne gospodarstwo rolne.  Józefa Filipiuk była siostrą omawianego wcześniej kanclerza kurii Bernarda, którego odwiedzał Bernard Waszczuk w czasie pobytu w Biskupiaku. Do Szkoły Podstawowej uczęszczał w Paszenkach i w Jabłoniu. Nauki gimnazjalne kontynuował od 1951 r. w Małym Seminarium Diecezjalnym czyli Gimnazjum Biskupim w Siedlcach, które ukończył w 1955 r. otrzymując maturalne świadectwo dojrzałości. Tego roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach i po sześciu latach studiów filozoficzno-teologicznych otrzymał 25.02.1961 r. święcenia kapłańskie przez posługę bpa Mariana Jankowskiego, sufragana podlaskiego. Zaraz po święceniach podjął stacjonarne studia specjalistyczne w zakresie prawa kanonicznego na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Studia ukończył w 1964 r. uzyskując tytuł magistra prawa kanonicznego. Kontynuował je jeszcze w roku akademickim 1966/67. Jako wikariusz pracował w diecezji w następujących parafiach:
Mokobody ('64-'65), Siedlce św. Stanisława ('65-'67), Dęblin św. Piusa V ('67-'69), Garwolin Przemienienia Pańskiego ('69-'72).
Następnie posługiwał w trzech samodzielnych placówkach duszpasterskich w diecezji. Dla dobra duchowego, katechezy, wychowania i opieki duszpasterskiej młodzieży został mianowany z dniem 18.08.1972 r. prefektem szkól średnich w mieście i rektorem kościoła filialnego p.w. Św. Piotra i Pawła w Międzyrzecu Podl. Po sześcioletniej posłudze prefekta w Międzyrzecu Podl. został 10.08.1978 r. proboszczem w parafii Tuczna. Proboszczem parafii Wisznice został z dniem 28.08.1984 r. i jednocześnie dziekanem dekanatu wisznickiego. Tutaj przeprowadził konserwację świątyni parafialnej, remont budynków gospodarczych, generalny remont organów i ogrodzenie cmentarza grzebalnego murowanym parkanem. Będąc wikariuszem parafii Garwolin od 22.02.1972 r. pełnił funkcję dekanalnego referenta duszpasterstwa rodzin w dekanacie garwolińskim.
Jako prawnik pracował także w Sądzie Biskupim. Dnia 25.02.1971 r. został mianowany przez bpa Jana Mazura sędzią prosynodalnym na okres 10 lat. Ta funkcja była mu przedłużana na dwa kolejne dziesięciolecia. W 1993 r. został mianowany obrońcą węzła małżeńskiego w tymże sądzie. Bp J. Mazur mianował go 15.07.1991 r. kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiaty Janowskiej. Natomiast bp Jan Wiktor Nowak 20.05.1997 r. podniósł go do godności kanonika gremialnego tejże kapituły. Bp Zbigniew Kiernikowski  24.08.2004 r. zatwierdził jego wybór na dziekana Kapituły Kolegiaty Janowskiej i przysługujący mu tytuł prałata w tejże kapitule. Już w par. Tuczna pojawiła się choroba nowotworowa i mimo operacji chirurgicznej dała znać o sobie w następnych latach. Dlatego osłabiony fizycznie zrezygnował z czynnej pracy duszpasterskiej w parafii i z dniem 30.04.1992 r. przeszedł na rentę. Zamieszkał na terenie par. bł. Honorata w Białej Podl. Tutaj w miarę swoich sił pomagał w duszpasterstwie parafialnym miejscowym kapłanom.
Zmarł 24 września 2010 r. w szpitalu w Białej Podlaskiej po długiej chorobie nowotworowej. Uroczystości pogrzebowe odbyły się dnia 27 września 2010 r. w kościele p.w. bł. Honorata w Białej Pod

Franciszek Wereszko ur. się 03.10.1936 roku. Naukę w MSD rozpoczął w 1950 roku.







Edmund Zimoch ur. się 07.11.1936 roku. Naukę w MSD rozpoczął w 1954 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 18.6.1961 r. Dom księży Emerytów w Białymstoku.